Jak dojechać z Hue do Hoi An?

Zanim opuścimy nasz hostel w Hue czas na tradycyjne, wietnamskie śniadanie mistrzów, czyli: bagietkę z jajkiem sadzonym. Taki zestaw dostaniecie rano w każdym, wietnamskim, tanim hostelu.

Tutejszy pan kelner należy do ludzi, którzy bez wątpienia robią wszystko wyjątkowo dokładnie, ale niestety nie są przy tym mistrzami prędkości. My czekamy na upragnioną dawkę kalorii jakieś 20 minut. W końcu dostajemy poranne węglowodany i z czystym sumieniem oraz zapełnionym żołądkiem możemy ruszyć na dworzec kolejowy. Po drodze dziękujemy oczywiście milionom kierowców tuk-tuków, którzy bardzo chcą przewieźć nas swoim pojazdami. Gdziekolwiek.

Konduktorze łaskawy zawieź nas do Da Nang

Jest 10.25. Na peron numer 1 powoli wtacza się masywny, niebieski pociąg. Zajmujemy miejsca w naszym wagonie i jak zwykle okazuje się, że jesteśmy jedynymi turystami, którzy wybrali najtańszą opcję podróżowania (45 tys. dongów za bilet). Obcokrajowcy chyba zbyt łatwo i zupełnie niesłusznie zrażają się do wagonów z hard seats.

Pierwszy wagon za lokomotywą to wietnamski odpowiednik WARSA.

Tymczasem w Wietnamie jazda w pociągach tego typu ma swój nieodparty urok. Czujesz się trochę jak w starym tramwaju, który obwozi po polskich miastach rozkrzyczane dzieci i zagranicznych turystów. Co ważne w przeciwieństwie np. do chińskich pociągów, w tych wietnamskich jest: czysto, schludnie, nikt nie pluje na podłogę, drewniane krzesełka nie kleją się od brudu i żaden z pasażerów nie pali papierosów w środku przedziału! Bosko.

W pociągu z Hue do Da Nang.

Kiedy za oknem przewijają się jeszcze podmiejskie krajobrazy, swój przemarsz po przedziałach zaczynają pociągowi sprzedawcy. Za całkiem niezłą, wcale nie wygórowaną kwotę można kupić od nich: obiad, owoce, kawę (15 tys. dongów) albo/i piwo.

Kiedy masz problem z podejmowaniem decyzji.

Powiedzmy sobie szczerze. Ten pociąg nie jest demonem prędkości, ale dzięki temu można dokładnie podziwiać niesamowite widoki przewijające się, jak klatka filmowa za naszym oknem. Początkowo widać rozwalające się, niskie domki i ludzi odpoczywających na bujanych krzesłach przed swoimi chatkami. Wygląda na to, że mieszkańcy okolic Hue postanowili wykorzystać słoneczny dzień do zrobienia prania, bo przed każdą chata z łuszczącą się żółtą farbą wiszą kolorowe, mokre jeszcze ubrania.

Po jakich 30 minutach jazdy widok domów zastępuje obraz pól uprawnych. Rolnicy brodzą w zalanych wodą polach ryżowych. Po obu stronach torów widać drzewa owocowe, których nazwę nie jesteśmy w stanie zgadnąć. Szare bawoły domowe, leniwie pasą się na porośniętych trawą łąkach.

Widoki fajne – jest co podziwiać.

Im dalej od miasta, tym dzikszy krajobraz. Piasek z pustych zupełnie plaż zabiera niespokojne morze. Zalesiona ściana wzgórza zakrywa cały horyzont. Na ostrych zakrętach z okna naszego wagonu można zobaczyć końcówkę pociągu leniwie ciągnącą się po otoczonych gęstym lasem polach.

Po jakichś 3 godzinach docieramy Da Nang. Konduktor wyprasza wszystkich z pociągu i zamyka masywne drzwi. Pierwsze, co zaskoczyło nas na peronie, to kosze na śmieci w kształcie pingwinów.

Konkrety: Z Hue do Hoi An można dojechać na klika sposobów.

Pociągiem:

–Nie ma bezpośredniego pociągu z Hue do Hoi An. Trzeba dojechać do Da Nang i w tym mieście przesiąść się na busa do Hoi An (cena 20 tys. dongów, ale kierowcy często oszukują i od obcokrajowców chcą 30 tys.).

-Podróż pociągiem trwa około 3 godzin, busem około 1 godziny.

-Ceny pociągów: hard seats z klimatyzacją – 45 tys., soft seats z klimatyzacją- 65 tys. Dokładne informacje i ceny -> tutaj

-Bilet na pociąg można kupić/zarezerwować w internecie. Za bilet można zapłacić od razu (jeśli zadziała karta, bo czasami są z tym problemy), albo później w okienku na dworcu odbierając bilet, na poczcie albo w biurach podróży.